زخم های عروقی و شریانی چه تفاوت هایی دارند؟

زخم های شریانی و عروقی دو نوع از زخم های باز در بدن می باشند. اغلب در اندام های تحتانی رخ می دهند، مثلا پاها.

زخم های شریانی به خاطر به خاطر اسیب شریان ها، به دلیل کمبود جریان خون در بافت رخ می دهند. زخم‌های‌عروقی هم ناشی از اسیب عروقی می باشند که بخاطر برگشت نامناسب خون به قلب رخ می دهند. برخلاف دیگر زخم ها، این زخم های پا ماه ها زمان می برد خوب شوند. با وجود شباهتون، نیاز به درمان های متفاوتی برای اطمینان از درمان کامل و سرعت بخشیدن به ریکاوری آن دارند.

علائم آن چه تفاوتی دارند؟

علائم رایج شکل گیری زخم های عروقی و شریانی شامل درد و تورم می باشد. دیگر علائم آن ممکن است با زخم های عروقی و شریانی متفاوت باشد.

زخم های‌عروقی : زخم های عروقی اغلب روی سطح خارجی مچ پا، پاها، پاشنه پا و یا شست پا شکل می گیرند. ممکن است درجاهای دیگر هم رخ دهند. این زخم ها دردناکند و ظاهر مشت شده ای دارند. از جمله علائم یا ویژگی های دیگر زخم های شریانی عبارتند از :

• زخم های سیاه، زرد یا قرمز
• زخم های عمیق
• سفتی پوست و بدون مو بودن
• بدون خونریزی
• جایی که اسیب دیده باید سرد شود یا گردش خون در آن جا کاهش یابد.
• پا زمانی که آویزان باشد بیرنگ یا رنگ پریده می شود.

این زخم ها معمولا زیر زانو و در سطح داخلی مچ پا شکل می گیرند. گاها هیچ درد یا درد کمی دیده می شود. مگر این زخم عفونی شود. در موارددیگر، زخم های‌عروقی ممکن است دردناک باشد. جایی که این زخم رخ داده، ممکن است همراه با علائم زیر باشد :

• التهاب
• تورم
• درد
• خارش، سفت شدن پوست
• زردی بسته یا پوسته پوسته شدن
• بک قهوه ای روی پوست یا لکه سیاه
• ترشح

چه عواملی منجر به این زخم ها می شود؟

گردش خون ضعیف اغلب منجر به چنین زخم هایی می شود. زمانی که جریان خون کاهش می یابد، پوست و بافت هایی که تحت تاثیرند، از اکسیژن و منبع مغذی خون محرومند. این نواحی ملتهب شده و باعث شکل گیری زخم های باز می شوند. با وجود این زخم که در هرجایی از بدن ممکن است شکل گیرند، زخم های عروقی و شریانی بیشتر روی پاها و مچ پا به پایین دیده می شوند.

این زخم های‌عروقی به خاطر مسدودشدن عروق رایجترین دلیل بروزشان می باشند. معمولا اشاره به زخم های ایسمیک می باشد. این عروق مسئول حمل اکسیژن و مواد مغذی خون به بافت های مختلف بدن می باشند. عوامل بالقوه ای که باعث بروز این زخم ها خواهند شد:

• سن
• دیابت
• سیگارکشیدن
• فشارخون بالا
• چربی خون بالا
• نارسایی کلیه
• تروما
• تصلب شرایین یا ضخیم شدن عروق خونی
• واسکولیت

در چه صورت باید نگران این زخم ها شد؟

در صورت داشتن علائم زیر :

• تب
• بوی بد
• ترشح
• بیحسی

زخم های شریانی چطور درمان می شوند؟

برای درمان زخم های شریانی پزشک مربوطه، سعی در بازیابی گردش خون به ناحیه اسیب دیده دارد. درمان علائم زیرلایه ای با آنتی بیوتیک، به کاهش علائم کمک می کند. اما به طور کامل بهبود نمی یابند. پزشکان ممکن است از جراحی برای بازیابی جریان خون به بافت ها و اندام ها استفاده کنند.

روش های جراحی هم هست که شامل آنژیوپلاستی می باشند. این روش از یک بالون استفاده می کند تا شریان اسیب دیده را برای بهبود جریان خون باز کند. زمانی جریان خون برگردد، علائم آن هم از بین می روند. اگر جریان خون برنگشت، یا زخم خیلی عفونت داشت، پزشک دستور قطع عضو می دهد.

باید زخم های شریانی خشک، تمیز و بانداژ شده نگه داشته شوند تا عفونت کاهش یابد. باید مرتب به توصیه پزشک، بانداژ عوض شود و اگر نیاز به درمان اضافه ای بود، لحاظ شود.

زخم های عروقی چطور درمان می شوند؟

این زخم ها ماه ها طول می کشد بهتر شوند. دربرخی موارد نادر، ممکن است بهبود هم نیابد. مشابه زخم های شریانی، این درمان روی بهبود جریان خون در جای اسیب دیده متمرکز است.

پزشک ممکن است آنتی بیوتیک برای درمان علل زیرلایه ای توصیه کند، از عفونت پیشگیری می کند و از عود آن جلوگیری می شود. با این حال، آنتی بیوتیک به تنهایی نمی تواند زخم های عروقی را درمان کند.

پزشک کامل آن را پاکسازی می کند و زخم را بانداژ می کند. ممکن است کمپرس درمانی هم توصیه شود. اینکه یک بانداژ کمپرس روی آن انجام می شود. این فشار می تواند جریان خون را بهبود بخشید و علائمش را کاهش دهد.

احتمالا مسکن برای درد و ناراحتی تجویز می شود. ممکن است حتی خواسته شود که پاهایتان یا جایی که اسیب دیده را در جای بلندی بگذارید.